1966 წლის 7 დეკემბერი, ევროპის ჩემპიონთა თასის გათამაშების მე-2 ეტაპი. აუტსაიდერის სტატუსით მოთამაშე “აიაქსი” ინგლისურ “ლივერპულს” უპირისპირდება. სტადიონზე შეკრებილი 55 ათასზე მეტი გულშემატკივარი ნისლის გამო ვერაფერს ხედავს, მაგრამ იტალიელმა არბიტრმა სბარდელამ მატჩის გადადებაზე უარი თქვა, რადგან ფეხბურთელებს მეტოქის კარის დანახვა შეეძლოთ.
მსაჯის სასტვენი და შიდა ასპარეზზე, ცოტა ხნის წინ უმაღლესი დივიზიონიდან კინაღამ გავარდნილი ამსტერდამული კლუბი იწყებს იმ თამაშს, რომელიც მალე ევროპას ახალი ფეხბურთის შესახებ აალაპარაკებს. ამ ფაქტის მომსწრენი გახდნენ “ლივერპულის” სამწვრთნელო შტაბის წევრები და გულშემატკივრებიც. მათი მეტოქე ბრწყინვალე თამაშს აჩვენებდა. პირველ ტაიმში “აიაქსმა” 4 შესანიშნავი გოლი გაიტანა, მატჩი კი საერთო ჯამში 5:1 მოიგო. ასე მოახდინა რინუს მიხელსმა კარიერაში პირველი სენსაცია. მაგრამ ამ შემთხვევაში საუბარი ჰოლანდიელ მწვრთნელზე არ გვექნება.
ბობი ჰაარმსი რინუს მიხელსს მანამდეც იცნობდა. მათ “აიაქსში” ერთად უწევდათ თამაში და ერთმანეთის შესანიშნავად ესმოდათ. მიხელსი იყო ძალზე კარგი თავდამსხმელი, რომელსაც იმ დროის ამ ამპლუის ფეხბურთელისთვის ყველა დადებითი თვისება ჰქონდა. გარდა ამისა, გამოირჩეოდა შესანიშნავი ფიზიკური მონაცემებით. ამ მხრივ ჰაარმსს ნაკლებად გაუმართლა. კარგი ჯანმრთელობით იგი არასდროს გამოირჩეოდა და კარიერის დასრულება ადრეულ ასაკში, მძიმე ტრავმის გამო მოუწია. მას ბევრი არ უფიქრია და მაშინვე აიღო ლიცენზია, რომელმაც სამოყვარულო დონეზე მწვრთნელობის საშუალება მისცა. ამ საქმიანობით იყო იგი დაკავებული 1967 წლამდე. სწორედ ამ დროს დაიწყო რინუს მიხელსმა თავისი იდეების განხორციელებაზე ზრუნვა და როგორც “ლივერპულთან” გამართულმა შეხვედრამ დაამტკიცა, იგი სწორი მიმართულებით მოძრაობდა. “ბობის გარეშე ვერაფერს მოვახერხებდი. იგი იმდენს მუშაობდა, რომ მწვრთნელის დიპლომის აღების დროც კი არ რჩებოდა” – იხსენებდა მიხელსი.
ჰაარმსი, რომელიც მიხელსის თანაშემწე იყო, “გენერალს” საკალათბურთო მატჩებზეც კი დაჰყვებოდა იმისათვის, რათა ენახა, როგორ აკონტროლებდნენ მოთამაშეები ბურთს. ამ იდეის ავტორი რინუს მიხელსი იყო, ბობის კი ევალებოდა ახალი მოთხოვნების შესაბამისად, ფეხბურთელთა მზადების პროცესის მოდიფიცირება. ჰაარსმა მიაგნო ახალი სისტემის ფიზიკურ დატვირთვებთან შერწყმის ოპტიმალურ საშუალებას. მიხელსმა მოიწონა თანაშემწის ნამუშევარი და საჭიროდ ჩათვალა ახალი სისტემით ახალგაზრდა ფეხბურთელებიც მოემზადებინა. ბობმა ახალ სამუშაოსაც სიამოვნებით მოჰკიდა ხელი.
ჰაარმსისთვის პრობლემა არ ყოფილა იოჰან კრუიფის ფიზიკური დატვირთვის რეგულირება. ამაზე რთული იყო იოჰან ნეესკენსთან გამკლავება. ამ უკანასკნელს სურდა სხვებზე მეტი ევარჯიშა. ჰაარმსმა პრობლემა იმით გადაჭრა, რომ ნეესკენსს ახალგაზრდულ გუნდებთან მუშაობის დროს იხმარდა. ამ დროისთვის პირველ გუნდს უკვე მოგებული ჰქონდა ქვეყნის ჩემპიონატი სამჯერ და თასი ორჯერ.
1971 წელს, ევროპაში მიღწეული პირველი წარმატების შემდეგ ჰაარმსი “აიაქსში” მარტო დარჩა. რინუს მიხელსმა “ბარსელონას” მიაშურა, სადაც მოგვიანებით კრუიფი და ნეესკენსიც წაიყვანა. ამსტერდამელებს დახმარებას ვეღარც რუდ კროლი უწევდათ, რომელმაც “პანათინაიკოსთან” მატჩში სერიოზული ტრავმა მიიღო. ამან “აიაქსის” საჩემპიონო ამბიციას წერტილი დაუსვა. ჰაარმსმა მთელი ზაფხული მოანდომა რუუდ კროლის გამოჯანმრთელებას. “მსურდა ბუცები ლურსმანზე ჩამომეკიდა და აღარასოდეს მენახა ჰაარმსი, მაგრამ გამოჯანმრთელების შემდეგ გატანილი პირველი გოლი სწორედ მას მივუძღვენი. ამით მე მას მადლობა გადავუხადე” – აცხადებს კროლი, რომლისთვისაც 1971-72 წლების სეზონი ძალზე წარმატებული გამოდგა. იმ სეზონში ამსტერდამელებმა 5 ტიტული მოიგეს.
კოვაჩი, კნობელი, კრაი, ისევ მიხელსი, ივიჩი, ბრომი, ბეენჰაკერი... ყველა ამ მწვრთნელს “აიაქსში” მუშაობის დროს თანაშემწედ ჰაარმსი ჰყავდა. გუნდი განაგრძობდა გამარჯვებებს და მას ჩამოუყალიბდა თავისი, განუმეორებელი თამაშის სტილი.
1974 წელს უკვე ეჭვი აღარავის ეპარებოდა, რომ ჰოლანდიურ ფეხბურთში ახალი ერა იყო დაწყებული. ამ დროს კი ჰაარმსი განაგრძობდა მუშაობას, რათა ნაკრებში “აიაქსის” რაც შეიძლება მეტ ფეხბურთელს ეთამაშა. ეს ხდებოდა მიუხედავად იმისა, რომ ამსტერდამული კლუბის მთავარი მწვრთნელი ხშირად იცვლებოდა. თავად ჰაარსმაც მოახერხა დროებით მთავარი მწვრთნელის პოსტის დაკავება. ეს მოხდა გუნდიდან კნობელის წასვლის შემდეგ. “მთავარ მწვრთნელს ყოველთვის ვიღაც უშლის მუშაობაში ხელს, მე კი არავინ და არასდროს” – აცხადებდა ჰაარმსი.
ჰაარმსს რთული სამუშაო ჰქონდა იოჰან კრუიფის მწვრთნელობის დროს. ამ პერიოდში გუნდის მთავარი ვარსკვლავი, მარკო ვან ბასტენი ხშირად იღებდა ტრავმას, ხოლო ჰაარმსს მის მწყობრში დასაბრუნებლად ახალ-ახალი ბარიერების დაძლევა უწევდა. კრუიფი არასდროს მიდიოდა კომპრომისზე. იგი ულტიმატუმის სახით ითხოვდა თავდამსხმელის რაც შეიძლება მალე გამოჯანმრთელებას, რაზეც ჰაარმსისგან პასუხად იღებდა: “მე მკვლელი არ ვარ, ჯალათი ვარ. კარგი ჯალათი”.
შესაძლოა სწორედ ჰაარმსის დამსახურებაა, რომ ვან ბასტენმა წარმატებული კარიერა შეიქმნა. თავად იგი ფეხბურთელის ჯანმრთელობას ყველაფერზე წინ აყენებდა.
წლები გადიოდა, ჰაარმსი “აიაქსის” უკვე მე-4 თაობასთან მუშაობდა. მას უკვე პატრიკ კლუივერტზე ზრუნვა უწევდა. კრუიფი მას “ბარსელონას” “ოცნების გუნდში” სამუშაოდ იწვევდა, მაგრამ ბობი კატალონიაში წასვლაზე უარს აცხადებდა. ჰაარმსს დახმარებას ნაკრების მწვრთნელი, რინუს მიხელსის სთხოვდა ხოლმე და ბობი მას კონკრეტულ ფეხბურთელებთან მიმართებაში ეხმარებოდა. ფედერაციაში მუშაობაზე იგი უარს აცხადებდა. “მე ასეც ყველაფერს ვაკეთებ ნაკრებისთვის, რაც შემიძლია” – აცხადებდა ჰაარმსი.
ბობის ძალიან მოსწონდა ვან გაალთან ერთად მუშაობა. ამ წყვილმა 1995 წელს “აიაქსს” ჩემპიონთა ლიგა მოაგებინა. ეს გამარჯვება ჰაარმსისთვის განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი იყო, რადგან გუნდში თამაშობდნენ მის ხელში ვარსკვლავად ქცეული ფეხბურთელები. რაიკაარდთან იგი ჯერ კიდევ 1988 წელს, მიხელსის თხოვნით მუშაობდა, რადგან შეიძლებოდა ფრანკს ევროპის ჩემპიონატი გამოეტოვებინა. ბობის ახსოვდა გუნდის იმდროინდელი მეკარის, ედვინ ვან დერ სარის კარიერის დასაწყისი, როდესაც იგი ცენტრალური თავდამსხმელის პოზიციაზე თამაშობდა. ზეედორფი, დავიდსი, ძმები დე ბურები... ბობის რჩეული კი იარი ლიტმანენი იყო. ყველა ამ ადამიანმა ერთად დაიმსახურა ის გამარჯვება. 5 წლის შემდეგ კი ჰაარმსმა დატოვა “აიაქსის” მთავარი მწვრთნელის თანაშემწის თანამდებობა. ამ პოსტზე მას 33 წელი ჰქონდა გატარებული. მაგრამ იგი “აიაქსიდან” არ წასულა. ასისტენტობიდან წასვლის შემდეგ იგი კლუბში გულშემატკივართა წარმომადგენელი იყო. გარდა ამისა, იყო ბეენჰაკერის მრჩეველი. 21-ე საუკუნის დასაწყისში იგი მუშაობდა ახალ პროექტზე, რომლის შემადგენელი ელემენტებიც იყვნენ ვან დერ ვაარტი, ზლატან იბრაჰიმოვიჩი, კრისტიან კივუ, ვესლი სნეიდერი და სხვები.
ბობი “აიაქსის” არცერთ საშინაო შეხვედრას არ ტოვებდა. მაშინაც კი, როდესაც მას ინვალიდის ეტლით უწევდა გადაადგილება. ყოველ ჯერზე მას სტადიონზე გამოკრული ხვდებოდა ბანერი, რომელზეც იგი გამოსახული იყო მიხელსთან და კრუიფთან ერთად.
უკანასკნელად ჰაარმსი “ამსტერდამ არენას” 2009 წელს ეწვია. იმავე წლის 9 ივნისს კი ამსტერდამელებმა ბობი ჰაარმსის გარდაცვალების ამბავი შეიტყვეს, რომლის გარეშეც ლეგენდარული კლუბის ბედი სხვაგვარად წარიმართებოდა.

მიშა ზაქარეიშვილი