გახსოვთ 2003 წლის 30 აპრილი? ზუსტად 10 წლის წინ მთელი საქართველო ხარობდა. საქართველოს ნაკრებმა რუსეთს “მიხეილ მესხზე” 1:0 სძლია. მე-11 წუთი იყო, რუსების კარში ჯარიმა დაინიშნა, გიორგი ნემსაძემ ჩააწოდა, რუსებმა ბურთი აუტზე გადააგდეს. ლადო ბურდულმა გიორგი დემეტრაძეს გააყოლა მარჯვენა ფლანგზე, “დემე” საჯარიმოში აკეთებს პასს მიხეილ აშვეთიასკენ, რომელიც მცველებთან ჯაჯგურში ბურთს ინარჩუნებს და ისევ დემეტრაძეს უბრუნებს. “დემემ” ამჯერად მაღალი ბურთი ჩააწოდა და მალხაზ ასათიანი ნახტომში მძლავრი თავურით ხსნის ანგარიშს. ხსნის და საბოლოოდ, ასეც მთავრდება. 1:0 – ივო შუშაკის გუნდმა სადავეები ხელიდან არ გაუშვა, მეტოქეზე მეტი შანსი შექმნა და დამსახურებულად მოიგო.
მეორე დღეს ქართული გაზეთები აჭრელდა ასეთი სათაურებით: “Hვალა, Iვო!” (მადლობა, ივო!), “ბიჭო, ვისი ხარ მალხაზი...”, “110% ასათიანი” და ასე შემდეგ. მალხაზი სულ მეორე მატჩს ატარებდა ეროვნულ ნაკრებში, ის ახალი გადასული იყო მშობლიური ქუთაისის “ტორპედოდან” მოსკოვის “ლოკომოტივში”.
საქართველოს ნაკრებს შესარჩევ ჯგუფში მანამდე 3 მატჩში მხოლოდ 1 ქულა ჰქონდა და რუსებთან მოგებამ გუნდს შანსი გაუჩინა. საბოლოოდ, იმ ხუთგუნდიან ჯგუფში (რუსეთი, შვეიცარია, ირლანდია, ალბანეთი, საქართველო) ბოლოზე გავედით, მაგრამ 30 აპრილს ეს არავინ იცოდა. ის სიხარულის საღამო იყო.
მახსოვს, მატჩის შემდეგ რუსი ჟურნალისტები გამწარებულები იყვნენ ვალერი გაზაევზე – ეს რა ქნა, წინ ერთი კაცი დააყენა და ისიც, ნომინალური ნახევარმცველი სემაკიო. გაზაევს წყალი შეყენებული ჰქონდა, რადგან თბილისამდე ტირანაშიც განიცადა მარცხი ალბანელებთან. გაზაევი თბილისში მატჩისშემდგომ პრესკონფერენციაზე არ მოვიდა, რამაც უარესად დაძაბა რუსული მედია.
კიდევ რა დაგვამახსოვრდა მალხაზის გოლის გარდა? ლომაიას ნახტომი, როცა კარიაკა თავით ურტყამდა. მართლაც ურთულესი ბურთი მოიგერია ქართველთა მეკარემ. ბურდულის კროსი მთელ მარჯვენა ფლანგზე, დაუღალავი დემეტრაძე, დაცვის აწყობილი თამაში.
ეს შუშაკის პირველი მატჩი იყო ნაკრებში და დინამოური სქემა, 3-5-2 გამოიყენა. ხიზანეიშვილ-ხიზანიშვილ-კალაძის სამეულის წინ, საყრდენებად ნემსაძე და ცქიტიშვილი იყვნენ. ფლანგებზე ბურდული და კვირკველია, გამთამაშებლად ასათიანი, წინ კი დემეტრაძე და აშვეთია, ოღონდ, “დემე” უფრო უკანდაწეული.
საქართველო-რუსეთი 1:0 (1:0)
საქართველო: ლომაია, ხიზანიშვილი, ხიზანეიშვილი, კალაძე, კვირკველია, ბურდული (შაშიაშვილი 80), ნემსაძე (კაპ), ცქიტიშვილი, ასათიანი (დიდავა 75), დემეტრაძე, აშვეთია (ალექსიძე 84).
რუსეთი: მანდრიკინი, ნიჟეგოროდოვი, იგნაშევიჩი (ევსიკოვი 14), სმერტინი, ალდონინი (სიჩოვი 79), ონოპკო, ალენიჩევი, ტიტოვი (კაპ), კარიაკა, იზმაილოვი (კერჟაკოვი 46), სემაკი.
გოლი: 1:0 ასათიანი (11).
გაფრთხილება: ნიჟეგოროდოვი (60), ნემსაძე (71), აშვეთია (81).
მსაჯი: ფრანც ვეკი (გერმანია).
“მსოფლიო სპორტი” ამ ტკბილად გასახსენებელი მატჩის ერთ-ერთ მონაწილეს, საქართველოს ფუტსალის ასოციაციის პრეზიდენტ ლევან ცქიტიშვილს დაუკავშირდა:
- ოო, მართლაც კარგი თემაა. ვერ გეტყვით, რომ თითოეული მომენტი ზეპირად მახსოვს, მაგრამ ის მახსენდება, რომ განსაკუთრებული მოტივაციით ვიყავით. თამაშის შემდეგ კი ქალაქში დიდი სიხარული იყო. მანქანების სიგნალები, შეძახილები, ყიჟინა...
- შუშაკმა რაიმე განსაკუთრებული გითხრათ თამაშის წინ?
- არა. ჩვეულებრივ, მშვიდად ვემზადებოდით. გადამეტებული არაფერი ყოფილა. ეგაა, მინდორზე რომ გავედით, რაღაც საოცარი გრძნობა დაგვეუფლა. უნდა მოგვეგო.
- ყველაზე ნათლად რომელი ეპიზოდი გახსენდებათ?
- ასათიანის გოლი. ისე, მეც მქონდა მომენტი მეორე ტაიმში. კარგი კომბინაცია გათამაშდა, ფაქტობრივად, გვერდიდან ერთი-ერთზე ვიყავი და მოჭრილი დავარტყი. სამწუხაროდ, ავაცილე. გულში ხინჯად დამრჩა იმ საღამოს.
- როგორ აღნიშნეთ გამარჯვება და ვისთან ერთად?
- მე, კობიაშვილი, იაშვილი და კიდევ არ მახსოვს, ვინ იყვნენ, ერთად წავედით. ცოტა ხანს მოვულხინეთ რომელიღაც რესტორანში. მალევე სახლში წავედით.
- როგორც მახსოვს, სოლიდური პრემიებიც იყო მოგებაზე. ბადრი პატარკაციშვილმა დააწესა. ხომ ასეა?
- დიახ, პრემიები იყო, თუმცა ზუსტად აღარ მახსოვს თანხა. როგორც ნებისმიერ ნორმალურ საფეხბურთო ქვეყანაშია, ისე მოხდა. მგონი, იმის შემდეგ აღარც ყოფილა ნაკრებში პრემიები, ან თუ ყოფილა, ერთ-ორ მატჩში. არადა, წესით უნდა იყოს. მშვენივრად ვიცი, რომ სხვაგან ნაკრებში გამოძახებაზეც კი პრემიაა, არათუ მოგებაზე. ეს ხელფასივითაა. ჩვენთან არა...
- რუსეთთან მოგების გარდა, კიდევ რომელ მატჩს გამოარჩევდით თქვენი კარიერიდან?
- არცთუ ცოტაა. მართალია, ნაკრებში უფრო ხშირად ვაგებდით, მაგრამ მაინც კარგი მატჩები გვქონდა იტალიასთან. ძალიან კარგად ვითამაშეთ იტალიის ახალგაზრდულ ნაკრებთან - 2:0 მოვიგეთ რუსთავში. უფრო ის თამაშები მახსენდება, როცა ტრიბუნები ივსებოდა. ჩემზე ძალიან მოქმედებს ცარიელი ტრიბუნები.
- ხომ არ ფიქრობთ, რომ ცოტა ნაადრევად დაანებეთ თამაშს თავი?
- ახლა ვნანობ. სამწუხაროდ, ისეთი რამ მოხდა, რომ კარიერის დასრულება გადავწყვიტე. ეს თემა იცით და აღარ მინდა, დავუბრუნდე. მოკლედ, იმ ცუდმა ამბებმა იმოქმედა, მაგრამ დღევანდელი გადმოსახედიდან, ვფიქრობ, ამის გამო კარიერა არ უნდა დამესრულებინა.
- გასართობად თამაშობთ ხოლმე?
- დიახ. მე, კახა კალაძე, დავით მუჯირი, გიორგი დემეტრაძე და სხვები ვიკრიბებით ვაკეში. ახლო წარსულს ვიხსენებთ.
- კალაძის გაცილების მატჩში ითამაშებთ?
- რა თქმა უნდა.
- ფუტსალზეც ვთქვათ: რამდენიმე დღის წინ დასრულდა უეფას თასის ოთხთა ფინალის მატჩები...
- კარგია, რომ ასეთი დიდი ტურნირი თბილისში ჩატარდა. ახლა აპირებენ, რომ დარბაზი გააკეთონ “მიხეილ მესხის” სტადიონის ტერიტორიაზე, რაც ძალიან კარგი იქნება. ძვრები არის ამ სახეობაში და ვნახოთ.
